PC's Juke Joint #11 CC Palethe Pelt (31-05-2024) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: CC Palethe © Rootsville 2024

Eerlijk? Er is ieder jaar weer toch altijd een dag om naar uit te kijken, die dag in 'CC Palethe' te Pelt dat Patrick Cuyvers aka 'PC' samen met de 'Beast' zijn duivels komt te ontbinden op zijn jaarlijks terugkerende 'PC's Juke Joint'. Vanavond toch alweer de 11de editie van dit muzikaal feestje waarbij Blues, Americana, Rock en Soul elkaar komen te vinden.

Met namen als Sofie, Willy Willy (1959-2019) en zijn kompaan van bij The Scabs Guy Swinnen, Kathleen Vandenhoudt, Big Dave, Gene Taylor (1952-2021), Mark Tee, Fred Klee, Jolien Thijs, Jan Bas en Jan De Bruijn om er maar een paar te noemen weten de muziekliefhebbers dat het verzamelen geblazen is in de 'Palethe' en tekenen ook wij zo altijd present.

Voor zijn 11de Pc's Juke Joint' heeft Patrick weer een schare muzikanten naar Pelt weten te lokken van divers pluimage. Zo is er Luc Janssens aka 'Luke Alexander' die samen met 'The Electric Kings' geschiedenis kwam te schrijven in de 'Blues Legacy' van België. Voor de ritmesectie ging 'PC' aankloppen bij de Belgische pop- en rockscéne met op drums Davy Deckmijn van Zornik en als bassist is er Lesley Troquet van de groep Arsenal en met Patrick Cuyvers zelf op de 'black & white Keys' is dit zowat de basis van deze 'PC's Juke Joint.

Verder zijn er ook drie special guests opgetrommeld met als eerste David Ronaldo, de frontman van 'David Ronaldo & The Dice'. Ook is er Kristiaan Deruytter aka 'Kristo' en als derde is er nog Tijs Vaneste met wie Patrick ook een connectie heeft bij 'Mr. Paul & The Lowriders' die we pas nog aan het werk zagen op 'Blues Peer' en eind augustus ook de weide van 'Gevarenwinkel' zullen opluisteren.

Openen doet 'PC Cuyvers' en zijn vast cabinet voor vanavond hier met de 'T-Bone Shuffle' van Aaron Thibeaux Walker oftewel 'T-Bone Walker' zoals we hem allemaal wel kennen, en zo wordt dit feestje met een enorme rhythm 'n blues chartbuster uit 1955 hier meteen swingend op gang getrapt. Een blazerssectie hierbij zou fabuleus zijn geweest maar Luc Janssens loste dit geniaal op.

Het is David Ronaldo die als eerste 'special guest' het podium wordt opgeroepen en meteen schuiven zijn toch wel talrijk opgekomen fans naar het tipje van hun stoel. Ik had toen al stiekem naar de playlist gekeken en wat me opviel was dat er geen orignals van 'David Ronaldo & The Dice' erop terug te vinden waren maar enkel 'zeer' sterke covers en voilà dat kan hij toch ook zeker.

David zou vanavond in de huid kruipen van zijn idolen zoals er zijn Bob Dylan, The Allman Brothers en Crosby, Stills, Nash & Young en dat zullen ze hier in 'CC Palethe' geweten hebben. Met de deur in huis vallen noemen ze dit wanneer Bob Dylan's 'Lika A Rolling Stone' door de boxen galmt. Meteen kwam er een grote dosis nostalgie zich meester te maken van een toch wel volle zaal.

Zijn tweede interventie van de anvond was daarom niet minder en zo kregen we van hem toch het vertrouwde 'Whipping Post'. Een nummer dat Greg Allman in 1969 schreef voor het debuutalbum van de 'The Allman Brothers Band'. Hierna uiteraard een meer dan gesmaakt applaus voor onze grote Southern rocker. David kon naast zijn vele fans vanavond ook rekenen op de steun van zijn twee wingmans Dirk Lekenne en Charly Verbinnen die ondertussen het gezelschap hadden gekregen van een andere gitaarvirtuoos David Piedfort.

Opmerkelijk was dat ondanks we hier met z'n allen in de juiste flow zaten het podium werd ontruimd zodat Kristiaan Deruytter solo zijn ding zou kunnen doen. Kristiaan heeft als zoon van jazz saxofonist Frank Deruytter de muziek uiteraard met de paplepel binnen gekregen. Ietwat ongewoon bracht hij in volle intimiteit als eerste nummer 'Morning Blues' en mede door zijn prachtige klankkleur en intieme gitaarspel konden we dit best smaken.

Met 'Do I Miss You' bleef het uiterst ingetogen bij 'Kristiaan' en ook al was het hier muisstil geworden in de 'Palethe' toch snakten we terug naar een sing-a-long zoals het in 'PC's Juke Joint' de geplogenheden zijn. Hierna werd de band terug op het podium geroepen en kregen we zo ook metten de derde special guest en diene komt gewoon van de 'Kemping'. Ik wilde toen al aan de lichttechnicus gaan vragen of hij nog andere kleurtjes dan het eentonig blauw in zijn bagage had meegebracht.

'On stage' nu Tijs Vaneste en die opende zijn bijdrage van de avond met 'Change', een nummer van de alternatieve rockband uit L.A. 'Blind Melon'. We voelden het al in onze kleinste teen dat we in de alternatieve richting zouden blijven met de keuze van Tijs. Of toch niet? want zijn tweede keuze viel op 'Roadhouse Blues' van Jim Morrison en 'The Doors'. De zaal meteen terug mee en zo werden we terug naar de early 70-ties gekatapulteerd. Allemaal picobello ware het niet dat destijds Jim, hoe stoned hij ook was, zijn teksten wel 'par coeur' kende.

Meteen ook het einde van het eerste gedeelte en zo waren we toe aan de gebruikelijke 'cause for the pause' en konden we zo ook waarnemen wie er nog allemaal de 'Palethe' was binnen geslopen. Niets dan tevreden gezichten want de meesten onder ons zijn al 11 edities lang trouwe fan van deze 'PC's Juke Joint'. Zo ook Dirk aka Tones van het spinners duo 'Tones and Finatra'.

Het was Patrick Cuyvers die samen met zijn 'Juke Joint Band' het tweede gedeelte terug op gang kwamen te trappen met 'Who Says'. Terug dan naar 'de schwung' en daarvoor kregen we ook terug David Ronaldo op het podium. Die koos voor zijn tweede interventie toch wel voor een niet alledaags nummer maar gelukkig heb ik de muzikale encyclopedie Lesley aan mijn zijde.

'Maggie's Farm' was destijds het nummer van Robert Zimmerman waarmee hij in 1965 de Folk wereld op zijn kop kwam te zetten, en zo kregen plost dan ook te maken met de elektrische blues van Bob Dylan. Even de warmte van het publiek testen zal David gedacht hebben en zo belanden we dan ook terug in het oeuvre van 'The Allman Brothers' met het waanzinnig mooie 'Soulshine' en hun album 'Where It All Begins' uit 1994.

Origineel bracht Larry McCray dit nummer door geschreven door de gitarist van de 'Allman Brothers', Waren Haynes dit nummer een jaartje vroeger uit. Niets dan tevreden gezichtjes hier in 'CC Palethe' met als gevolg een waanzinnige en warm aanvoelende sing-a-long.

Helemaal totaal iets anders ander bracht Tijs Vaneste dan ons naar de wereld van de pop met 'Rocket Man' van 'Sir' Elton John. Toch totaal iets anders dan die hit uit 1972. Met het volgende 'Roads' van 'Portishead' moest ik toch wel even terug naar mijn hulplijn met de vraag of ik ze niet in mijn valies mocht steken voor de komende festivals :-). Deze Britse band 'Portishead' met daarin zangeres Beth Gibbons verscheen op het debuutalbum 'Dummy' in 1994.

Voor de intimi onder ons nu terug naar de ingetogen interventie van Kristiaan Deruytter. Niet op gitaar maar gewoon op de keyboards begint hij nu met 'Whoman Of This Time' en werd de 'Palethe' weerom ingenomen door een respectvolle stilte. Met het tweede nummer, 'Where Do I Belong' mag Kristo terug backstage maar mag hij nog niet langs de kassa passeren.

Rescue call to David Ronaldo dan maar die met 'Almost Cur My Hair' zo ook plotseling de pr-man van Gevarenwinkel van zijn stoel deed wippen. Eentje van 'C,S,N&Y' dat een bepaalde generatie onder ons wel allemaal kan meekelen. Straffer werd het dan nog met misschien wel het meest iconische nummer uit 1968 en dat is dan 'The Weight' van de al even iconische 'The Band. Incluis een prachtige close harmony van David, Lesley en Patrick.

Helaas zit deze 'PC's Juke Joint 11' er nu op en rest er nog de obligate bisnummers. Als we gedacht hadden dat we nu nog enkele outswingers van jewelste zouden krijgen dan waren we eraan voor de moeite. Al even ingetogen als hij hier kwam te presteren bracht 'Kristo' hier met 'Yesterday' die enorme hit van de 'Fab Four' en zo worden we terug de 60-ties ingezogen.

Als ultieme afsluiter bracht diene van de 'Kemping' samen met David Ronaldo dan nog 'Redemption Song' van reggea oppergod Bob Marley. Nu miste ik eerlijk het vuur en de cannabis geur. Indien het een rustiger nummer moest zijn geweest van de Bob had ik waarschijnlijk gekozen voor 'No Woman, No Cry' waar je de geur van een 'Reefer' zo in kan waarnemen met een waarschijnlijk zekere sing-a-long als ultieme finish. En zo kan Patrick Cuyvers al meteen gaan sleutelen aan zijn 'PC's Jike Joint' editie '12'. CU

met dank aan Patrick, Luc, Davey, Lesley, David, Kristiaan, Tijs, dia andere Lesley en natuurlijk ook den Tom

de You-Tube reporter van dienst...

ja mannen, vanaf de zijlijn is het makkelijk praten...